لوح هفتم (به مهری فروتن) از بهرام اردبیلی :
لاشخو رانی که
بر گهواره ها گمارده ایم
اژدهای بی گردن
در سوزن رود می پلکد
تمام جانورانی که
از آب می خشکند
به سایه ی دیواری
به خواب رفته اند
کودک
با قنداق پشت گلی
گاهواره
به قارچهای مهلک می نشیند
به خواب رفته اند
دایگان فرشتگان
در پر در ناها
به زمستانی
دور می شود از گهواره
تا خواب در ناها را
بیا لاید
