شعر خروس سن میکله از آزیتا قهرمان :
توی نقاشی شاگال سوار یک خروس خوشگل شدم
نوکش را بوسیدم گردنش را چسبیدم عاشقانه و رکاب زدم
توی راهسرش گرم تماشای کفش های زنانه
قوقولی قوقو با لحن آصف برخیا
خواندنِ عجایب النسا
قلاده را در آوردم
حساس بود
روی طعمِِ کنجد و نبات
تفاوت سعد و نحس
قورباغه ها
با دیس پلو
بحث فلسفی میکرد
تمام زن ها یک مار درازند
در مضرب چهار
لیله محتاله اند
ماسه های گرمند
به به و شاخه شاخه
درخت بادامند
شعر زنی که آمد مرا بپوشد از آزیتا قهرمان :
حتی شبیه دریایی
با قایق های پیر
زیباتر نشد زنی که آمد مرا بپوشد
ترس ها در خطوط آبی لو می روند
از ما یکی می خواست
خود را به شعر بیاویزد
دومی منقار خونی تو را
در زخم چرخاند و رفت
ملال زاییدن را کند کرده بود
و خستگی
روی دویدن دهان اسب می کشید
شراب را چکیدم
و پاییز دیگری انگورها را نوشت
تمام روزهایی که پاره کرده ای
در حروف غایب فشارم می دهد
درد را لیسیده ای
و چشمان سیاه
اعتنایی به زوزه ها نداشت
شعر قدم های آهسته ای بود
از تقلید پرنده در گودی زمین...
